#เกลเซอร์โนมิกส์ vs #เฟอร์กี้เวย์
**#หมายเหตุ : นี่ไม่ใช่การอวยป๋า หรือยึดติดกับป๋า หรือกลับไปสู่ยุคป๋า แต่จะสื่อว่าวิธีการของป๋านั้น เหมาะกับ ยูไนเต็ด มากกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ และวิธีของป๋า ควรจะเป็นสิ่งที่สโมสรต้องทำต่อไป
ผมเลือกภาพของ มาต์ไตส์ เดอ ลิกต์ ในวัย 16 ปี ตอนที่ยังไม่แจ้งเกิดกับอาแจ็กซ์ เป็นแค่กองหลังดาวรุ่งธรรมดาคนหนึ่ง
และ อองตวน กรีซมันน์ ในวันที่ยังเล่นอยู่กับเรอัล โซเซียดาด
ถ้าเป็นเซอร์ อเล็กซ์ ที่ทำงานร่วมกับเดวิด กิลล์ จะเลือกดึงเอานักเตะแบบนี้มาในช่วงเวลานั้น
เป็นช่วงเวลาที่มีแวว ยังไม่ดัง สามารถปลุกปั้นได้ แล้วค่อยมาสร้างให้เป็นผู้เล่นแบบ DNA ยูไนเต็ด
แต่ถ้าพลาด คาดคะเนแล้วว่า ตัวนี้ปั้นได้ไม่สุด ไม่ดึงมาตอนที่รุ่งๆ (แต่ยังไม่เป็นสตาร์) คุณก็จะผ่านพ้นช่วงเวลาที่ดึงนักเตะเหล่านั้นมาได้แล้ว
(เซอร์ อเล็กซ์ ก็มีพลาดบ้างในบางครั้งเหมือนกัน ที่ไปดึงหรือปิดดีล ดาวรุ่งบางคนไม่ได้)
แต่นโยบายของ “ป๋า” คือการเอานักเตะอย่าง คริสเตียโน่ โรนัลโด้ สมัยสับแหลกและทำประโยชน์อะไรไม่ได้ , นานี่ ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้เป็นตำนานของทีม แต่ก็เป็นปีกธรรมชาติที่ดีกว่าตัวที่มีตอนนี้หลายคน
พาร์ค ชี ซอง ที่ไม่ได้มีรัศมีสตาร์เลย แต่ทุ่มเทที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์สโมสร
และนักเตะอย่าง ชิชาริโต้ ที่เก่ง ทำประโยชน์ให้กับทีมได้ ไม่ใช่รอให้นักเตะโด่งดังแล้วค่อยมาอยากได้
ความคิดแบบ #เกลเซอร์โนมิกส์ จะคิดถึงแต่เรื่องชื่อเสียงและเม็ดเงินที่จะได้จากภาพลักษณ์ของนักเตะเท่านั้น จะดึงนักเตะคนนั้นมาก็ต่อเมื่อดังแล้ว
เช่นตอนที่ดึง ปอล ป็อกบา มาจากยูเวนตุส พ่วงด้วยพันธะสัญญาบางอย่างกับสปอนเซอร์อย่าง อาดิดาส
แต่เกลเซอร์ (รวมเอ็ด วู้ดเวิร์ด) ปัดข้อเสนอของเอเยนต์ในการดึง เดอ ลิกต์ ตอนที่ยังไม่ดัง
หรือในเคสของ กรีซมันน์ ถ้าทีมจะเอา ก็ควรดึงมาให้ได้ตั้งแต่อยู่กับ โซเซียดาดแล้ว
Leave a Reply